فقط خاطره‎بازی و نه چیزی بیشتر

چقدر حرف هست که دوست داشتم این‎جا بنویسم، اگر شلوغی این روزها اجازه می‎دادند. ولی کلا، نوشته‎ها برای میلِ به متولد شدن، منتظرِ روزهای شلوغ و بدونِ ذره‎ای فراغت‎اند. این یک قانونِ عجیب و غریب ولی تقریبا برای اکثر اوقات، صادق هست. احتمالا یکی از بند و تبصره‎های قانونِ مورفی. ولی دلم نیامد، در شبِ اولین بارانِ چشم‎گیرِ پاییزی، ابرازِ وجود نکنم این‎جا! چه هوای معرکه‎ای بود امروز، امشب. بعدانوشت: تا پست را نوشتم و ارسال کردم، طوفان شد! هوای بی‎جنبه یعنی این! بعدانوشت 2: بعد یادم افتاد که دعا کنم، باران هیچ جایی آسیب و رنج با خود نبرد. و این‎که آرزو کنیم بارانِ خوب و برکت را برای همه. ,باران پاییزی,باران پاییزی سیروان خسروی,باران پاییزی شعر,باران پاییزی سیروان,باران پاییزی دلم,باران پاییزی متحرک,باران پاییزی راوی,باران پاییزی تهران,باران پاییزی عکس,باران پاییزی جملات ...ادامه مطلب

از حاشیه‎ی شهر برمی‎گشتم. از غرب. سال‎ها بود که تهران را این‎طور، مجموعه‎ای دور و بی‎انتها از چراغ‎های روشن، فقط از فراز بام دیده بودم. از بالا. این‎بار، تهران بالا بود و من در امتداد اتوبانی در ناکجاآباد، از پایین به سمتش می‎رفتم. به سمتِ مجموعه‎ی دورِ بی‎انتهای چراغ‎های روشن... میلیون‎ها زندگی، میلیون‎ها قصه... تهران، اگر روزی هزار بار هم به طرفش برگردم، دلتنگم می‎کند. دلتنگی برای این محبوب‎ترینِ شهرها را، عجیب است هر بار که به سمتش برمی‎گردم، عمیق‎تر حس می‎کنم.  + چقدر برای این شهرِ غریب، نوشتم و تو را پس نداد...*   * حسین نوروزی , ...ادامه مطلب